dagvaarding Kort geding tegen Staat - www.bierenbroodspot.info

Heden de veertiende december tweeduizendelf op verzoek van

1. Wilhelmus Franciscus Houben wonende te Ootmarsum,

2. Benedictus Emiel Hubert Antoine Schillemans, wonende te Spankeren en

3. August Germaine Rudolf Schillemans wonende te Hooglanderveen,

die woonplaats kiezen ten kantore van mr A. Bierenbroodspot, aan de Amstelveenseweg 711 te Amsterdam die deze zaak als advocaat behandelt,

heb ik:

de STAAT DER NEDERLANDEN, waarvan de zetel is gevestigd te >s-Gravenhage, aldaar mijn exploit doende, sprekende met en afschrift dezes (en van na te melden stukken) latende aan de Edelhoogachtbare Heer Procureur-Generaal bij de Hoge Raad der Nederlanden te 's-Gravenhage, 2514 CV Kazernestraat 52 aan Zijne Edelhoogachtbare in persoon cq. aan

I. op laatstvermeld adres exploot gedaan en afschrift hiervan gelaten bij/aan:

II. krachtens bevel d.d. 5 december 2011 van de Voorzieningenrechter van de Rechtbank te >s Gravenhage in kort geding gedagvaard om op maandag zestien januari tweeduizendtwaalf des ochtends om 11.00 uur

in persoon of vertegenwoordigd door een advocaat, te verschijnen op de zitting van de Voorzieningenrechter van de Rechtbank te 's Gravenhage, die zal worden gehouden in het gerechtsgebouw aan de Prins Clauslaan 60 te 's Gravenhage;

III. aangezegd dat indien de STAAT niet uiterlijk op de genoemde zitting in persoon of vertegenwoordigd door een advocaat verschijnt, de rechtbank tegen haar verstek zal verlenen en de hierna te formuleren vordering zal toewijzen tenzij de voor de dagvaarding voorgeschreven termijnen en formaliteiten niet in acht zijn genomen en/of de vordering haar onrechtmatig of ongegrond voorkomt;

IV. aangezegd dat indien de Staat wel verschijnt een griffierecht verschuldigd zal zijn dat binnen vier weken na verschijning in het geding dient te worden betaald, voor rechtspersonen van i 560,-;

FEITEN.

1. Eiser sub 1 Frans Houben nader te noemen Frans is door de Kinderbescherming uit huis geplaatst. Hij verbleef van 1946 tot en met 1964 in internaten, die onder toezicht stonden van de Rooms Katholieke Kerk. Na zijn geboorte in 1946 werd hij eerst zes jaar liefdevol verzorgd door nonnen.

Frans heeft over zijn kinderjaren een boek geschreven met de titel NR. 21.

Dat was zijn nummer in Huize St. Joseph, Cadier en Keer, een Rooms Katholiek internaat voor jongens gedurende de twaalf jaar vanaf zijn zesde verjaardag.

Direct na aankomst werd hij krachtig in het gezicht geslagen en sindsdien, dus vanaf 1952 werd hij geestelijk en lichamelijk mishandeld door de broeders.

De wreedheden varieerden van pesterijen zoals het verscheuren van voetbalplaatjes, het doden van zijn eendje, urenlang opgesloten worden in een kleine kast, ijskoude douches wegens bedplassen tot regelrecht extreem fysiek geweld van aframmelingen, schoppen en slaan. Van kleins af aan maakte hij allerhande ontuchtige handelingen mee zoals het overdreven langer wassen van zijn piemeltje, geaai van zijn geslachtsdelen en andere handtastelijkheden.

Frans is gedurende 12 jaar ernstig psychisch en fysiek mishandeld en seksueel misbruikt, inclusief 4 verkrachtingen door een broeder en het moeten pijpen van een broeder. Zijn boek NR. 21. geeft een hartverscheurend verslag van wreedheden door de Rooms Katholieke clerus begaan aan een minderjarige, die voor zijn bescherming, verzorging en opvoeding aan hun was overgedragen.

2. Benedict Schillemans, eiser sub 3, nader te noemen Benedict, is de 3 jaar oudere broer van Gus.

De broers werden door de Kinderbescherming uit huis geplaatst bij nonnen in huize Terbeek/Vincentius te Lisse. Gus was 7 jaar oud en Benedict 10 jaar oud.

Hier was sprake van ernstig machtsmisbruik en pesterijen.

De broers zijn hier geestelijk en lichamelijk mishandeld.

Na een jaar werden zij geplaatst in de Leostichting in Borculo.

Benedict is daar met grote regelmaat mishandeld en veelvuldig getuige geweest van buitensporig geweld tegen de andere jongens. Op 13 jarige leeftijd is hij door een frater, de Hopman van de Verkenners, meegenomen. Toen de man aanstalten maakte om zich aan hem te vergrijpen vond een vechtpartij plaats. Benedict heeft zich heftig verzet. Hij is bewusteloos geslagen.

Hij herinnert zich niet precies wat er is gebeurd.

Uiteindelijk is hij half ontkleed weggevlucht, bont en blauw en besmeurd.

Tot op heden heeft hij aversies en panische associaties, die terug te brengen zijn tot dit gewelddadig seksueel misbruik.



3. Gus Schillemans, eiser sub 2 was lid van de verkenners onder diezelfde Hopman.

Deze frater nam Gus iedere week op woensdag en in het weekend mee naar het hoofdkwartier, waar hij seksuele handtastelijkheden pleegde.

Beginnend met alleen gestreel werd het al snel steeds agressiever.              Uiteindelijk werd Gus gedurende twee jaar seksueel misbruikt.

Hij moest de frater met zijn handen bevredigen of werd verkracht.

Gus onderging deze wreedheden in angstige gelatenheid.

Toen hij 12 jaar oud was mocht hij terug naar zijn moeder.

Sinds anderhalf jaar is Gus in psychotherapie. Hij is erachter gekomen, dat zijn levenslange psychische problemen zijn veroorzaakt door dit seksueel misbruik (relatieproblemen, agressiviteit, onzekerheid en achterdocht).

4. Door NRC journalist Joep Dohmen is samen met Robert Chesal van de Wereld Omroep een onderzoek gestart naar sexueel misbruik in Rooms Katholieke internaten. In zijn boek AVrome zondaars, Misbruik in de Rooms Katholieke Kerk@ wordt verslag gedaan van honderden gevallen van ernstige misdrijven gepleegd tegen kinderen, die veelal door de Staat middels maatregelen van Kinderbescherming geplaatst zijn. In het voorjaar 2010 kwamen er alleen al 1700 meldingen bij de NRC.

5. Vanaf de zestiger jaren zijn deze misstanden gemeld aan kerkelijke hoogwaardigheidsbekleders. Alhoewel de kinderen doorgaans gechanteerd werden om te zwijgen, meldden zij deze misdrijven toch, echter tevergeefs aan hun ouders, aan leidinggevenden van het internaat, aan gezinsvoogden, etc.

De van seksueel misbruik verdachten werden beschermd en overgeplaatst. Daarom moesten er sinds 1984 internationaal 14 bisschoppen en aartsbisschoppen opstappen. In de V.S., Canada, Ierland, Australië zijn miljoenen aan schadevergoedingen betaald.

In Nederland is schade slechts mondjesmaat achter gesloten deuren vergoed.

Wie niet tevreden is krijgt aangekondigd, dat er beroep op verjaring gedaan zal worden als men naar de rechter wenst te gaan.

6. Deze misdrijven krijgen pas recent aandacht van de Staat en de Rooms Katholieke Kerk (RKKerk). Nu blijkt dat er een stapel misbruikzaken is verjaard op het parket van de Officier van Justitie te Den Bosch, waarna de dossiers zijn vernietigd. De RKKerk had een arsenaal aan wapens om hetzelfde te bereiken.

7. De Rooms Katholieke Kerk kent allereerst het beginsel van de “Pontifical Secrecy”, een door de Paus opgelegde geheimhoudingsplicht op straffe van ex-communicatie, dus de kerkelijke uitbanning voor slachtoffer en dader.

Er moest gezwegen worden over seksueel misbruik door de RK clerus.

De zgn. Paenitentiale Vaticanum bouwt voort op het al of niet slagen van geheimhouding. Als het publiek niets van de verkrachting weet mag de geestelijke terugkomen, zelfs als hij zich opnieuw aan de kinderen vergrijpt.

Ook nog in 2001 is de richtlijn Crimen Sollicitationis van kracht: hoe ernstig de misdaad ook was, er moest eerst “intern” onderzoek plaatsvinden met zo mogelijk een “interne” oplossing. Ontuchtplegers werden op Pelgrimstocht gestuurd of werden overgeplaatst naar de verre gebieden.

De huidige Paus Benedictus XVI, voorheen Kardinaal Joseph Ratzinger was jarenlang prefect van de Congregatie voor de Geloofsleer (1981 tot 2005).

De Paus is ook vanuit die functie persoonlijk verantwoordelijk voor dit beleid.

8. Afgezien van het op zwijgplicht voor dader en slachtoffer gebaseerd canonieke recht is er vanuit de RKKerk alles aan gedaan om deze ernstige misdrijven in de doofpot te stoppen, puur machtsmisbruik. De slachtoffers waren minderjarigen die volledig overgeleverd waren aan de grillen van hun verzorgers. Zij werden gechanteerd met hel en verdoemenis, met de sanctie dat geen sacramenten meer verstrekt zouden worden.

Hun werd wijsgemaakt, dat zij nooit geloofd zouden worden en dat ze de enigen waren. Naast dit regelrecht machtsmisbruik was er de “religious duress”, de angst voor de macht van het geloof.

9. Ondanks toezeggingen van Bisschoppenconferenties in o.a. Italië, V.S., Ierland en Nederland tot volledige medewerking met de burgerlijke autoriteiten en tot openheid van archieven en dossiers blijken slachtoffers op weinig medewerking te kunnen rekenen.

Vooral na de instelling van de commissie Deetman was de openheid ver te zoeken.

Onder de naam KLOKK, Koepel Landelijk Overleg Kerkelijk Kindermisbruik hebben de slachtoffers zich verenigd. Met een perfecte website geven zij hulp en alle denkbare informatie aan lotgenoten. KLOKK heeft het vertrouwen in het nieuwe Hulpverleningsplatform opgezegd, omdat dit platform inhoudelijk en qua bezetting een voortzetting is van de eerdere stichting Hulp en Recht. Psychotherapeut W. Wolters zat in de oude stichting en werd leidinggevend bij het nieuwe platform.

Iets dergelijks speelde bij Prof. dr. M. Monteiro, hoogleraar geschiedenis RU Nijmegen, omdat zij in de commissie Deetman werd benoemd, alhoewel zij beroepsmatig op vele manieren verweven was met de R.K. Orden en Congregaties. Deetman betwistte ongemotiveerd het gebrek aan onafhankelijkheid.

10. De vele alarmerende berichten sinds de 60er jaren ten spijt worden de misdrijven pas sinds begin 2010 door de publicaties van Joep Dohmen serieus onderzocht.

Gedurende nu bijna twee jaar is het een af- en aantreden van commissies, deels voortbordurend op ouder onderzoek.

a.De in 1995 ingesteldeKerkelijke Stichting Hulp en Recht onder voorzitterschap van Jan Waaijer, burgemeester van Zoetermeer had tot doel de hulpverlening en juridische stappen bij seksueel misbruik in de Rooms-Katholieke kerk in Nederland. Voor de beoordeling van de aangiftes van deze misdrijven had Hulp en Recht de Beoordelings- en Advies Commissie (BAC). Adviezen van de BAC werden regelmatig niet opgevolgd door de Bisschoppen Conferentie ( BC).

b.De Klachtencommissie voor seksueel misbruik in de RK Kerk onder voorzitterschap van mr G.A.M. Stevens , voormalig president van het Gerechtshof ’s-Hertogenbosch is de vervanging van de BAC ter uitvoering van de procedureregels voor de aansprakelijkstelling door de slachtoffers van de misdrijven. Deze procedureregels zijn op 5 oktober 2011 vastgesteld door het Bestuur van de Stichting Beheer & Toezicht i.z. Seksueel Misbruik in de R.K. Kerk. Dat Stevens aangekondigd heeft te vertrekken als de aanbevelingen van deze commissie niet opgevolgd worden, geeft al aan dat de slachtoffers nog het nodige te wachten staat..

c. De Commissie Deetman onder voorzitterschap van Wim Deetman, voormalig Minister en Voorzitter van de Tweede Kamer, oud burgemeester van ‘sGravenhage, is ingesteld door de Nederlandse Bisschoppen Conferentie (BC).en de Konferentie Nederlandse Religieuzen (KNR). Doel van het onderzoek is het uitvoeren onafhankelijk onderzoek naar seksueel misbruik van minderjarigen in de Rooms-Katholieke Kerk van 1945 tot heden.

Deetman heeft de gang van zaken bij Hulp en Recht bekritiseerd. Aan delen van de adviezen is al uitvoering gegeven.

De eindrapportage van deze onderzoekscommissie verschijnt naar verwachting medio 16 december 2011. In perscentrum Nieuwspoort te s’Gravenhage om 10.30 uur (9:30 embargo). De commissie heeft ruim 2000 meldingen te verwerken.

d. De Commissie Bandell onder voorzitterschap van Ronald Bandell, oud-PvdA burgemeester is geïnstalleerd in januari 2011 door de Nederlandse Bisschoppenconferentie(NB) en de Konferentie Nederlandse Religieuzen.

Doel van het onderzoek is het doorvoeren van de eerste adviezen van de commissie-Deetman. Op 24 juni 2011 verscheen hun rapport over de invoering van een nieuwe wijze van hulpverlening en klacht afhandeling.

e. De Commissie Lindenbergh onder voorzitterschap van Prof.mr. S.D. Lindenbergh, als hoogleraar privaatrecht verbonden aan de Erasmus universiteit te Rotterdam is eveneens geïnstalleerd door de Nederlandse Bisschoppenconferentie en de Konferentie (BK) Nederlandse Religieuzen (KNR). Aan de commissie is verzocht om bij de advisering alle civielrechtelijke aspecten inzake verjaring, aansprakelijkheid en genoegdoening te betrekken, alsmede relevante onderdelen van kerkelijk recht.

De commissie is 20 juni 2011 met een advies gekomen om een onafhankelijke commissie in te stellen ter regeling van de schades ingedeeld naar de categorieën 1 tot en met 4 bedraagt € 5.000 tot € 25.000, categorie 5 heeft een bovengrens van 100.000. Geïndexeerd naar 1955 komt dit voor de schadevergoeding neer op € 250,- tot maximaal € 5.000,-. Aan de RKKerk is geadviseerd om geen beroep op verjaring te doen. Er is geen mogelijkheid van hoger beroep.

f. Vaste Commissie voor Veiligheid en Justitie onder voorzitterschap van R. de Roon, 2e kamerlid (PVV) en voormalig officier van justitie en Advocaat – Generaal is een vaste 2de Kamercommissie. Hier ging het om de afhandeling zaken misbruik R.K. Kerk. Er was een tussenrapportage op 28 februari 2011.

g. De Commissie Samson onder voorzitterschap van Rieke Samson, voormalig procureur-generaal en voorzitter van de Commissie seksuele intimidatie Justitie is door de regering ingesteld voor onafhankelijk onderzoek naar seksueel misbruik van minderjarigen, die onder verantwoordelijkheid van de overheid in instellingen of pleeggezinnen zijn geplaatst. De commissie brengt naar verwachting medio 2012 haar eindrapport uit.

h. Oud Procureur Generaal D. Steenhuis heeft onderzocht waarom er in het Parket Den Bosch zeven of meer zaken in een kastje hebben liggen verjaren. Zijn onderzoek leidde tot de opmerking dat er in de zestiger jaren “de tijd van de vrije zeden” anders over kindermisbruik werd geoordeeld. Verder dat de Rooms Katholieke Kerk een uiterst “machtig instituut” was. Steenhuis onderzocht 2200 zaken, waaronder 5 zaken tegen katholieke geestelijken. Hij kwam tot de conclusie dat er geen bewijs was van speciale afspraken met de RK Kerk.

i. Het Openbaar Ministerie onderzoekt de 34 sterfgevallen in 3 jaar tijd (1952-1954) in de zwakzinnigeninrichting St Joseph te Heel na melding door de commissie Deetman. Er zouden 50 kinderen vermoord zijn.

11. Inderdaad blijkt uit brieven van kerkelijke hoogwaardigheidsbekleders, dat zij elkaar hulp boden bij het geruisloos afvoeren van ontuchtplegers naar andere locaties waar het leed zich herhaalde. In correspondentie uit 1959 blijkt bijvoorbeeld sprake van een priester die na oplegging van een straf van drie jaar opnieuw “onvoorzichtig met jongetjes” is geweest. Hij kon op alle steun van zijn superieuren rekenen.

Verkrachting, aanranding, stelselmatige fysieke en psychische mishandeling van kinderen op grote schaal en over langere tijd behoren tot misdadig gedrag van de allerhoogste orde. Dat dit kon gebeuren bij soms zelfs heel jonge kinderen die door de Staat voor hun bescherming, verzorging en opvoeding aan Rooms Katholieke instellingen zijn toevertrouwd telt als strafverzwarende omstandigheid van belang. Het verhullen van deze strafbare feiten is evenzeer een ernstig misdrijf.

RECHTSGRONDEN.

12. Bovenstaande gedragingen betreffen systematische zware mishandeling, vrijheidsberoving, aanranding en verkrachting van minderjarigen, dus de ernstigste misdrijven. Op een enkele uitzondering na vond geen veroordeling plaats na de duizenden misdrijven. Vervolging stuit thans volledig af op verjaring.

De immense schaal waarop deze misdrijven voorkwamen, het raffinement waarmee deze werden verhuld, de ernstige, vaak levenslang invaliderende gevolgen, vormen ieder voor zich argumenten waarom het onaanvaardbaar is deze misdrijven ongestraft te laten verjaren.

13. Vele door slachtoffers ingestelde civiele schadevorderingen zijn eveneens wegens verjaring afgewezen. De Staat heeft het het monopolie op de handhaving van burgerlijke rechten en op de uitoefening van het strafrecht, inclusief het opstellen en/of de aanpassing van de daartoe benodigde regelgeving. Hoe machtig de Rooms Katholieke Kerk ook moge zijn, er kan geen sprake zijn van eigenrichting op religieuze basis. Bij het opstellen door de Kerk van regels voor bestraffing, verzwijging en schaderegeling gaat het om eigenrichting.

14. Uiteraard behoort ieder die schade veroorzaakt heeft te proberen de vergoeding daarvan te regelen, doch dit mag nooit op een wijze gebeuren dat de burgerlijke rechter en de strafrechter buiten spel gezet worden. In casu is van aanvang af sprake van puur machtsmisbruik om de normale rechtsgang te frustreren. Onder die omstandigheden zou het beroep op verjaring in civilibus gepasseerd moeten worden wegens strijd met de goede trouw.

De verjaringstermijn in civiele zaken kan worden verlengd bij verzwijging door de schuldenaar van schuld (rechtsfeiten) volgens art. 3:321 lid 1f B.W.                                                                                                                                                Analoog toegepast in deze dient het frustreren van de rechtsgang evenzo te leiden tot verlenging of tot het vervallen van de verjaringstermijn in civiele zaken.

15. De VN-commissie voor internationaal recht,International Law Commission(ILC), een commissie van de Algemene Vergadering van de VN, heeft internationale regels gesteld voor Staten.

Artikel 2 van de ILC-artikelen voor Staten bepaalt dat een staat aansprakelijk is indien

aan twee vereisten is voldaan:

‘There is an internationally wrongful act of a State when conduct consisting of an action

or an omission:

a. Is attributable to the State under international law; and

b. Constitutes a breach of an international obligation of the State.’

De verplichtingen vloeien voor Staten voort uit andere bronnen van internationaal recht, zoals het internationaal humanitair recht (bijvoorbeeld: de Geneefse Conventies, de Haagse Conventie over de landoorlog van 1907, het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM) en de Genocide Conventie, alsmede de jurisprudentie).

16. In het STATUUT van het INTERNATIONAAL STRAFHOF zijn misdrijven tegen de menselijkheid gedefinieerd als onder meer marteling, verkrachting, etc en andere onmenselijke daden “indien deze deel uitmaken van een wijdverbreid of stelselmatig patroon”. De Wet internationale misdrijven stelt misdrijven tegen de menselijkheid strafbaar zonder verjaring, ook wanneer deze buiten oorlogstijd of gewapend conflict zijn begaan jegens burgers (art. 6 jo 13).

17. De STAAT heeft een zorgplicht ten aanzien van de bescherming van grondrechten en mensenrechten. Het recht op de onaantastbaarheid van het lichaam is vastgelegd in art. 11 van de Nederlandse Grondwet en het recht op geestelijke integriteit in art. 10 lid 1.

Dergelijke mensenrechten met directe werking in Nederland zijn ook vastgesteld in het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM) en in de Internationale Verdragen inzake Burgerrechten en Politieke Rechten (IVPBR) en inzake de Rechten van het Kind (verbod kinderarbeid, verbod seksuele exploitatie, verbod mishandeling, etc). In het EVRM, art. 6 Is het recht op toegang tot de burgerlijke rechter verankerd. Het Europees Hof van Justitie heeft in de zaak Oneryildiz tegen de Turkse Staat deze Staat veroordeeld wegens het niet respecteren van het recht op leven ex art. 2 ECHR en het niet nemen van maatregelen ter bescherming van dat recht (30 november 2004, 48939/99).

18. De STAAT is op diverse manieren betrokken bij de wijdverbreide, grootschalige stelselmatige schending van deze rechten van de destijds minderjarige slachtoffers van het misbruik door de RK clerus.

Enerzijds is de STAAT verantwoordelijk en aansprakelijk voor de desastreuze plaatsing van de kinderen onder hun hoede via de Raad voor de Kinderbescherming. De Staat heeft vanuit de verplichting om te zorgen voor minderjarigen via maatregelen deze kinderen onder de hoede van de RK clerus gebracht. Hier is sprake van wanprestatie.

Anderzijds heeft de STAAT tot taak via adequate regelgeving mensenrechten te handhaven en eigenrichting te voorkomen. Door hierin niet te voorzien is sprake van verwijtbaar onrechtmatig nalaten.

Daarom is behoefte aan een gebod in Kort Geding.

19. Bij het jarenlang belemmeren van de rechtsgang en het verhullen van de ernstigste misdrijven op grote schaal is sprake van zware verstoring van de rechtsorde. Alleen de STAAT dient te voorzien in de regelgeving omtrent de schending van wettelijke normen door de RK clerus, waarbij de sancties opzettelijk door verjaring illusoir gemaakt zijn en niet allerlei commissies, die aangesteld zijn door kerkelijke instellingen, die in feite voor het misbruik verantwoordelijk zijn. De STAAT maakt zich ernstig verwijtbaar schuldig aan onrechtmatig handelen door niet op te treden tegen deze schending door de RKKerk van rechten en plichten.

20. De door allerlei commissies voorgestelde regelingen omtrent schadevergoeding missen wettelijke basis, daar er bijvoorbeeld maxima worden gesteld. Voorts ontbreekt de mogelijkheid van beroep tegen het schadevoorstel van de Commissie.

De objectiviteit van de commissieleden en/of deskundigen wordt door de slachtoffers gemotiveerd in twijfel getrokken. Het is in het verleden diverse keren voorgekomen dat de Commissie een aanklacht gegrond oordeelde en dat de Bisschop deze alsnog ongegrond verklaarde.

De ernst van de misdrijven is zodanig dat de slachtoffers niet overgeleverd behoren te worden aan de willekeur van de RK leiders of van hun deskundigen, die reeds jarenlang voor de RK Kerk optreden. Plegers van onrecht en de daarvoor verantwoordelijken moeten niet zelf naar willekeur kunnen beslissen over de kwalificatie van feiten en daarop gebaseerde claims van gelaedeerden. Nagelaten wordt de slachtoffers voor te lichten over de hoogte van de schadevergoeding na aftrek van wettelijke rente of geïndexeerd naar de 50er en 60er jaren.

21. Het gelijkheidsbeginsel van art. 26 IVBPR wordt geschonden, indien aan de RK Kerk het recht van eigenrichting wordt gelaten. De Staat dient er middels een daarvoor op te stellen wettelijke regeling voor te zorgen, dat de slachtoffers alsnog toegang tot de rechter krijgen, waarbij ook voor openbaarmaking van archieven via regelgeving gezorgd moet worden.

22. Ook omdat eisers net als de meeste slachtoffers inmiddels op leeftijd zijn en al heel lang op gerechtigheid wachten hebben zij recht en belang om in deze spoedeisende aangelegenheid in kort geding een voorziening bij voorraad te vorderen. Zowel civielrechtelijk als strafrechtelijk moet de verjaring afgeschaft worden ten aanzien van de misdrijven van seksueel misbruik en mishandeling van minderja- rigen. De STAAT dient hiervoor wet- en regelgeving op te stellen en niet de RKKerk.

Standpunt Staat.

23. Uit de beantwoording van Kamervragen blijkt dat de regering genoegen neemt met de eigenrichting door de RK Kerk.

Voorts dat alles met de bestaande regelingen en voorzieningen opgelost moet worden. Minister Hirsch Ballin heeft de opheffing van de verjaring voorgesteld voor nieuwe misdrijven, zodat dit geen soelaas in deze biedt.

24. Bewijs van de feiten is gelegen in de verklaringen van vele slachtoffers in de media en met name het onderzoek van Joep Dohmen, waardoor de extreme omvang van de misdrijven duidelijk is geworden. De psychotherapeut van Gus bevestigt de ernst van de gevolgen voor hem van jarenlang seksueel misbruik.

25. Eisers bieden aan hun stellingen met getuigen en alle middelen rechtens te bewijzen, met name waar het gaat om de omvang van het seksueel misbruik en de mishandeling en de daarmee samenhangende massale overtreding van wetten zowel door de plegers als door de voor hun verantwoordelijke leidinggevenden. Voor zover de rechtbank zou oordelen dat op eisers enige bewijslast rust, bieden eisers aan hun stellingen door het doen horen van getuigen te bewijzen.

EIS, MITSDIEN het de Edelachtbare Heer, Vrouwe Voorzieningenrechter behage de Staat bij vonnis zoveel mogelijk uitvoerbaar bij voorraad te veroordelen

1. om uiterlijk 10 dagen na betekening van het vonnis op zowel civiel- als strafrechtelijk gebied ten aanzien van seksueel misbruik en mishandeling van minderjarigen een wetsontwerp in behandeling te nemen, waarbij de verjaring van seksueel misbruik en mishandeling van kinderen door geestelijken wordt opgeheven, subsidiair om dit wetsontwerp aan te kondigen, althans meer subsidiair te veroordelen tot indiening van een wetsontwerp ter verbetering van de positie van slachtoffers van seksueel misbruik en/of mishandeling door geestelijken binnen een in goede justitie te stellen termijn;

2. tot betaling van een dwangsom van € 1000,-, althans een door de voorzieningenrechter te bepalen dwangsom, voor elke dag of deel daarvan dat de Staat niet voldoet aan het gevorderde onder 1

3. in de kosten van dit geding.

De kosten dezes zijn voor mij, deurwaarder,

CONCEPT
DAGVAARDING van de STAAT der NEDERLANDEN

Heden                                            tweeduizendelf

op verzoek van

1. Wilhelmus Franciscus Houben wonende te Ootmarsum,

2. Benedictus Emiel Hubert Antoine Schillemans, wonende te Spankeren en

3. August Germaine Rudolf Schillemans wonende te Hooglanderveen,

die woonplaats kiezen ten kantore van mr A. Bierenbroodspot, aan de Amstelveenseweg 711 te Amsterdam die deze zaak als advocaat behandelt,

heb ik:

de STAAT DER NEDERLANDEN, waarvan de zetel is gevestigd te 's-Gravenhage, aldaar mijn exploit doende, sprekende met en afschrift dezes (en van na te melden stukken) latende aan de Edelhoogachtbare Heer Procureur-Generaal bij de Hoge Raad der Nederlanden te 's-Gravenhage, 2514 CV Kazernestraat 52 aan Zijne Edelhoogachtbare in persoon cq. aan

1. op laatstvermeld adres exploot gedaan en afschrift hiervan gelaten bij/aan:

2. krachtens bevel van de Voorzieningenrechter van de Rechtbank te 's Gravenhage

in kort geding gedagvaard om op                                                           januari tweeduizendtwaalf om            uur

in persoon of vertegenwoordigd door een advocaat, te verschijnen op de zitting van de Voorzieningenrechter van de Rechtbank te 's Gravenhage, die zal worden gehouden in het gerechtsgebouw aan de Prins Clauslaan 60 te 's Gravenhage;

3. aangezegd dat indien de STAAT niet uiterlijk op de genoemde zitting in persoon of vertegenwoordigd door een advocaat verschijnt, de rechtbank tegen haar verstek zal verlenen en de hierna te formuleren vordering zal toewijzen tenzij de voor de dagvaarding voorgeschreven termijnen en formaliteiten niet in acht zijn genomen en/of de vordering haar onrechtmatig of ongegrond voorkomt;

4. aangezegd dat indien de Staat wel verschijnt een griffierecht verschuldigd zal zijn dat binnen vier weken na verschijning in het geding dient te worden betaald, voor rechtspersonen van i 560,-;

FEITEN.

1. Eiser sub 1 Frans Houben nader te noemen Frans is door de Kinderbescherming uit huis geplaatst. Hij verbleef van 1946 tot en met 1964 in internaten, die onder toezicht stonden van de Rooms Katholieke Kerk. Na zijn geboorte in 1946 werd hij eerst zes jaar liefdevol verzorgd door nonnen.

Frans heeft over zijn kinderjaren een boek geschreven met de titel NR. 21.

Dat was zijn nummer in Huize St. Joseph, Cadier en Keer, een Rooms Katholiek internaat voor jongens gedurende de twaalf jaar vanaf zijn zesde verjaardag.

Direct na aankomst werd hij krachtig in het gezicht geslagen en sindsdien, dus vanaf 1952 werd hij geestelijk en lichamelijk mishandeld door de broeders.

De wreedheden varieerden van pesterijen zoals het verscheuren van voetbalplaatjes, het doden van zijn eendje, urenlang opgesloten worden in een kleine kast, ijskoude douches wegens bedplassen tot regelrecht extreem fysiek geweld van aframmelingen, schoppen en slaan. Van kleins af aan maakte hij allerhande ontuchtige handelingen mee zoals het overdreven langer wassen van zijn piemeltje, geaai van zijn geslachtsdelen en andere handtastelijkheden.

Frans is gedurende 12 jaar ernstig psychisch en fysiek mishandeld en seksueel misbruikt, inclusief 4 verkrachtingen door een broeder en het moeten pijpen van een broeder. Zijn boek NR. 21. geeft een hartverscheurend verslag van wreedheden door de Rooms Katholieke clerus begaan aan een minderjarige, die voor zijn bescherming, verzorging en opvoeding aan hun was overgedragen.

2. Benedict Schillemans, eiser sub 3, nader te noemen Benedict, is de 3 jaar oudere broer van Gus.

De broers werden door de Kinderbescherming uit huis geplaatst bij nonnen in huize Terbeek/Vincentius te Lisse. Gus was 7 jaar oud en Benedict 10 jaar oud.

Hier was sprake van ernstig machtsmisbruik en pesterijen.

De broers zijn hier geestelijk en lichamelijk mishandeld.

Na een jaar werden zij geplaatst in de Leostichting in Borculo.

Benedict is daar met grote regelmaat mishandeld en veelvuldig getuige geweest van buitensporig geweld tegen de andere jongens. Op 13 jarige leeftijd is hij door een frater, de Hopman van de Verkenners, meegenomen. Toen de man aanstalten maakte om zich aan hem te vergrijpen vond een vechtpartij plaats. Benedict heeft zich heftig verzet. Hij is bewusteloos geslagen.

Hij herinnert zich niet precies wat er is gebeurd.

Uiteindelijk is hij half ontkleed weggevlucht, bont en blauw en besmeurd.

Tot op heden heeft hij aversies en panische associaties, die terug te brengen zijn tot dit gewelddadig seksueel misbruik.



3. Gus Schillemans, eiser sub 2 was lid van de verkenners onder diezelfde Hopman.

Deze frater nam Gus iedere week op woensdag en in het weekend mee naar het hoofdkwartier, waar hij seksuele handtastelijkheden pleegde.

Beginnend met alleen gestreel werd het al snel steeds agressiever. Uiteindelijk werd Gus gedurende twee jaar seksueel misbruikt.

Hij moest de frater met zijn handen bevredigen of werd verkracht.

Gus onderging deze wreedheden in angstige gelatenheid.

Toen hij 12 jaar oud was mocht hij terug naar zijn moeder.

Sinds anderhalf jaar is Gus in psychotherapie. Hij is erachter gekomen, dat zijn levenslange psychische problemen zijn veroorzaakt door dit seksueel misbruik (relatieproblemen, agressiviteit, onzekerheid en achterdocht).

4. Door NRC journalist Joep Dohmen is samen met Robert Chesal van de Wereld Omroep een onderzoek gestart naar sexueel misbruik in Rooms Katholieke internaten. In zijn boek AVrome zondaars, Misbruik in de Rooms Katholieke Kerk@ wordt verslag gedaan van honderden gevallen van ernstige misdrijven gepleegd tegen kinderen, die veelal door de Staat middels maatregelen van Kinderbescherming geplaatst zijn. In het voorjaar 2010 kwamen er alleen al 1700 meldingen bij de NRC.

5. Vanaf de zestiger jaren zijn deze misstanden gemeld aan kerkelijke hoogwaardigheidsbekleders. Alhoewel de kinderen doorgaans gechanteerd werden om te zwijgen, meldden zij deze misdrijven toch, echter tevergeefs aan hun ouders, aan leidinggevenden van het internaat, aan gezinsvoogden, etc.

De van seksueel misbruik verdachten werden beschermd en overgeplaatst. Daarom moesten er sinds 1984 internationaal 14 bisschoppen en aartsbisschoppen opstappen. In de V.S., Canada, Ierland, Australië zijn miljoenen aan schadevergoedingen betaald.

In Nederland is schade slechts mondjesmaat achter gesloten deuren vergoed.

Wie niet tevreden is krijgt aangekondigd, dat er beroep op verjaring gedaan zal worden als men naar de rechter wenst te gaan.

6. Deze misdrijven krijgen pas recent aandacht van de Staat en de Rooms Katholieke Kerk (RKKerk). Nu blijkt dat er een stapel misbruikzaken is verjaard op het parket van de Officier van Justitie te Den Bosch, waarna de dossiers zijn vernietigd. De RKKerk had een arsenaal aan wapens om hetzelfde te bereiken.

7. De Rooms Katholieke Kerk kent allereerst het beginsel van de “Pontifical Secrecy”, een door de Paus opgelegde geheimhoudingsplicht op straffe van ex-communicatie, dus de kerkelijke uitbanning voor slachtoffer en dader.

Er moest gezwegen worden over seksueel misbruik door de RK clerus.

De zgn. Paenitentiale Vaticanum bouwt voort op het al of niet slagen van geheimhouding. Als het publiek niets van de verkrachting weet mag de geestelijke terugkomen, zelfs als hij zich opnieuw aan de kinderen vergrijpt.

Ook nog in 2001 is de richtlijn Crimen Sollicitationis van kracht: hoe ernstig de misdaad ook was, er moest eerst “intern” onderzoek plaatsvinden met zo mogelijk een “interne” oplossing. Ontuchtplegers werden op Pelgrimstocht gestuurd of werden overgeplaatst naar de verre gebieden.

De huidige Paus Benedictus XVI, voorheen Kardinaal Joseph Ratzinger was jarenlang prefect van de Congregatie voor de Geloofsleer (1981 tot 2005).

De Paus is ook vanuit die functie persoonlijk verantwoordelijk voor dit beleid.

8. Afgezien van het op zwijgplicht voor dader en slachtoffer gebaseerd canonieke recht is er vanuit de RKKerk alles aan gedaan om deze ernstige misdrijven in de doofpot te stoppen, puur machtsmisbruik. De slachtoffers waren minderjarigen die volledig overgeleverd waren aan de grillen van hun verzorgers. Zij werden gechanteerd met hel en verdoemenis, met de sanctie dat geen sacramenten meer verstrekt zouden worden.

Hun werd wijsgemaakt, dat zij nooit geloofd zouden worden en dat ze de enigen waren. Naast dit regelrecht machtsmisbruik was er de “religious duress”, de angst voor de macht van het geloof.

9. Ondanks toezeggingen van Bisschoppenconferenties in o.a. Italië, V.S., Ierland en Nederland tot volledige medewerking met de burgerlijke autoriteiten en tot openheid van archieven en dossiers blijken slachtoffers op weinig medewerking te kunnen rekenen.
Vooral na de instelling van de commissie Deetman was de openheid ver te zoeken.

Onder de naam KLOKK, Koepel Landelijk Overleg Kerkelijk Kindermisbruik hebben de slachtoffers zich verenigd. Met een perfecte website geven zij hulp en alle denkbare informatie aan lotgenoten. KLOKK heeft het vertrouwen in het nieuwe Hulpverleningsplatform opgezegd, omdat dit platform inhoudelijk en qua bezetting een voortzetting is van de eerdere stichting Hulp en Recht. Psychotherapeut W. Wolters zat in de oude stichting en werd leidinggevend bij het nieuwe platform.

Iets dergelijks speelde bij Prof. dr. M. Monteiro, hoogleraar geschiedenis RU Nijmegen, omdat zij in de commissie Deetman werd benoemd, alhoewel zij beroepsmatig op vele manieren verweven was met de R.K. Orden en Congregaties. Deetman betwistte ongemotiveerd het gebrek aan onafhankelijkheid.

10. De vele alarmerende berichten sinds de 60er jaren ten spijt worden de misdrijven pas sinds begin 2010 door de publicaties van Joep Dohmen serieus onderzocht.

Gedurende nu bijna twee jaar is het een af- en aantreden van commissies, deels voortbordurend op ouder onderzoek.

a.De in 1995 ingesteldeKerkelijke Stichting Hulp en Recht onder voorzitterschap van Jan Waaijer, burgemeester van Zoetermeer had tot doel de hulpverlening en juridische stappen bij seksueel misbruik in de Rooms-Katholieke kerk in Nederland. Voor de beoordeling van de aangiftes van deze misdrijven had Hulp en Recht de Beoordelings- en Advies Commissie (BAC). Adviezen van de BAC werden regelmatig niet opgevolgd door de Bisschoppen Conferentie ( BC).

b.De Klachtencommissie voor seksueel misbruik in de RK Kerk onder voorzitterschap van mr G.A.M. Stevens , voormalig president van het Gerechtshof ’s-Hertogenbosch is de vervanging van de BAC ter uitvoering van de procedureregels voor de aansprakelijkstelling door de slachtoffers van de misdrijven. Deze procedureregels zijn op 5 oktober 2011 vastgesteld door het Bestuur van de Stichting Beheer & Toezicht i.z. Seksueel Misbruik in de R.K. Kerk. Dat Stevens aangekondigd heeft te vertrekken als de aanbevelingen van deze commissie niet opgevolgd worden, geeft al aan dat de slachtoffers nog het nodige te wachten staat..

De eindrapportage van deze onderzoekscommissie verschijnt naar verwachting medio 16 december 2011. In perscentrum Nieuwspoort te s’Gravenhage om 10.30 uur (9:30 embargo). De commissie heeft ruim 2000 meldingen te verwerken.

c. De Commissie Deetman onder voorzitterschap van Wim Deetman, voormalig Minister en Voorzitter van de Tweede Kamer, oud burgemeester van ‘sGravenhage, is ingesteld door de Nederlandse Bisschoppen Conferentie (BC).en de Konferentie Nederlandse Religieuzen (KNR). Doel van het onderzoek is het uitvoeren onafhankelijk onderzoek naar seksueel misbruik van minderjarigen in de Rooms-Katholieke Kerk van 1945 tot heden.

Deetman heeft de gang van zaken bij Hulp en Recht bekritiseerd. Aan delen van de adviezen is al uitvoering gegeven.

d. De Commissie Bandell onder voorzitterschap van Ronald Bandell, oud-PvdA burgemeester is geïnstalleerd in januari 2011 door de Nederlandse Bisschoppenconferentie(NB) en de Konferentie Nederlandse Religieuzen.

Doel van het onderzoek is het doorvoeren van de eerste adviezen van de commissie-Deetman. Op 24 juni 2011 verscheen hun rapport over de invoering van een nieuwe wijze van hulpverlening en klacht afhandeling.

e. De Commissie Lindenbergh onder voorzitterschap van Prof.mr. S.D. Lindenbergh, als hoogleraar privaatrecht verbonden aan de Erasmus universiteit te Rotterdam is eveneens geïnstalleerd door de Nederlandse Bisschoppenconferentie en de Konferentie (BK) Nederlandse Religieuzen (KNR). Aan de commissie is verzocht om bij de advisering alle civielrechtelijke aspecten inzake verjaring, aansprakelijkheid en genoegdoening te betrekken, alsmede relevante onderdelen van kerkelijk recht.

De commissie is 20 juni 2011 met een advies gekomen om een onafhankelijke commissie in te stellen ter regeling van de schades ingedeeld naar de categorieën 1 tot en met 4 bedraagt 5.000 tot 25.000 euro, categorie 5 heeft een bovengrens van 100.000 euro. Geadviseerd is geen beroep op verjaring te doen. Er is geen mogelijkheid van hoger beroep opgenomen.

f. Vaste Commissie voor Veiligheid en Justitie onder voorzitterschap van R. de Roon, 2e kamerlid (PVV) en voormalig officier van justitie en Advocaat – Generaal is een vaste 2de Kamercommissie. Hier ging het om de afhandeling zaken misbruik R.K. Kerk. Er was een tussenrapportage op 28 februari 2011.

g. De Commissie Samson onder voorzitterschap van Rieke Samson, voormalig procureur-generaal en voorzitter van de Commissie seksuele intimidatie Justitie is door de regering ingesteld voor onafhankelijk onderzoek naar seksueel misbruik van minderjarigen, die onder verantwoordelijkheid van de overheid in instellingen of pleeggezinnen zijn geplaatst. De commissie brengt naar verwachting medio 2012 haar eindrapport uit.

h. Oud Procureur Generaal D. Steenhuis heeft onderzocht waarom er in het Parket Den Bosch zeven of meer zaken in een kastje hebben liggen verjaren. Zijn onderzoek leidde tot de opmerking dat er in de zestiger jaren “de tijd van de vrije zeden” anders over kindermisbruik werd geoordeeld. Verder dat de Rooms Katholieke Kerk een uiterst “machtig instituut” was. Steenhuis onderzocht 2200 zaken, waaronder 5 zaken tegen katholieke geestelijken. Hij kwam tot de conclusie dat er geen bewijs was van speciale afspraken met de RK Kerk.

i. Het Openbaar Ministerie onderzoek de 34 sterfgevallen in 3 jaar tijd in de zwakzinnigeninrichting St Joseph te Heel na melding door de commissie Deetman. Er zouden 50 kinderen vermoord zijn.

11. Inderdaad blijkt uit brieven van kerkelijke hoogwaardigheidsbekleders, dat zij elkaar hulp boden bij het geruisloos afvoeren van ontuchtplegers naar andere locaties waar het leed zich herhaalde. In correspondentie uit 1959 blijkt bijvoorbeeld sprake van een priester die na oplegging van een straf van drie jaar opnieuw “onvoorzichtig met jongetjes” is geweest. Hij kon op alle steun van zijn superieuren rekenen.

Verkrachting, aanranding, stelselmatige fysieke en psychische mishandeling van kinderen op grote schaal en over langere tijd behoren tot misdadig gedrag van de allerhoogste orde. Dat dit kon gebeuren bij soms zelfs heel jonge kinderen die door de Staat voor hun bescherming, verzorging en opvoeding aan Rooms Katholieke instellingen zijn toevertrouwd telt als strafverzwarende omstandigheid van belang. Het verhullen van deze strafbare feiten is evenzeer een ernstig misdrijf.

RECHTSGRONDEN.

12. Bovenstaande gedragingen betreffen systematische zware mishandeling, vrijheidsberoving, aanranding en verkrachting van minderjarigen, dus de ernstigste misdrijven. Op een enkele uitzondering na vond geen veroordeling plaats na de duizenden misdrijven. Vervolging stuit thans af op verjaring. Alle door slachtoffers ingestelde civiele schadevorderingen zijn eveneens wegens verjaring afgewezen.

De Staat heeft het monopolie op de handhaving van burgerlijke rechten en op de uitoefening van het strafrecht, inclusief het opstellen en/of de aanpassing van de daartoe benodigde regelgeving. Hoe machtig de Rooms Katholieke Kerk ook moge zijn, er kan geen sprake zijn van eigenrichting op religieuze basis. Bij het opstellen door de Kerk van regels voor bestraffing, verzwijging en schaderegeling gaat het om eigenrichting.

13. Uiteraard behoort ieder die schade veroorzaakt heeft te proberen de vergoeding daarvan te regelen, doch dit mag nooit op een wijze gebeuren dat de burgerlijke rechter en de strafrechter buiten spel gezet worden. In casu is van aanvang af sprake van puur machtsmisbruik om de normale rechtsgang te frustreren. Onder die omstandigheden zou het beroep op verjaring in civilibus gepasseerd moeten worden wegens strijd met de goede trouw.

14. De verjaringstermijn in civiele zaken kan worden verlengd bij verzwijging door de schuldenaar van schuld (rechtsfeiten) volgens art. 3:321 lid 1f B.W. Analoog toegepast in deze dient het frustreren van de rechtsgang evenzo te leiden tot verlenging of tot het vervallen van de verjaringstermijn in civiele zaken.

15. In het STATUUT van het INTERNATIONAAL STRAFHOF zijn misdrijven tegen de menselijkheid gedefinieerd als onder meer marteling, verkrachting, etc en andere onmenselijke daden “indien deze deel uitmaken van een wijdverbreid of stelselmatig patroon”. De Wet internationale misdrijven stelt misdrijven tegen de menselijkheid strafbaar zonder verjaring, ook wanneer deze buiten oorlogstijd of gewapend conflict zijn begaan jegens burgers (art. 6 jo 13).

16. De STAAT heeft een zorgplicht ten aanzien van de bescherming van grondrechten en mensenrechten. Het recht op de onaantastbaarheid van het lichaam is vastgelegd in art. 11 van de Nederlandse Grondwet en het recht op geestelijke integriteit in art. 10 lid 1. Dergelijke mensenrechten met directe werking in Nederland zijn ook vastgesteld in het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM) en in de Internationale Verdragen inzake Burgerrechten en Politieke Rechten (IVPBR) en inzake de Rechten van het Kind (verbod kinderarbeid, verbod seksuele exploitatie, verbod mishandeling, etc). In het EVRM, art. 6 Is het recht op toegang tot de burgerlijke rechter verankerd. Het Europees Hof van Justitie heeft in de zaak Oneryildiz tegen de Turkse Staat deze Staat veroordeeld wegens het niet respecteren van het recht op leven ex art. 2 ECHR en het niet nemen van maatregelen ter bescherming van dat recht (30 november 2004, 48939/99).

17. De STAAT is op diverse manieren betrokken bij de wijdverbreide, grootschalige stelselmatige schending van deze rechten van de destijds minderjarige slachtoffers van het misbruik door de RK clerus. Enerzijds is de STAAT verantwoordelijk en aansprakelijk voor de desastreuze plaatsing van de kinderen onder hun hoede via de Raad voor de Kinderbescherming. Anderzijds heeft de STAAT tot taak via adequate regelgeving mensenrechten te handhaven en eigenrichting te voorkomen. Door hierin niet te voorzien is sprake van verwijtbaar onrechtmatig nalaten, zodat behoefte is aan een gebod in Kort Geding.

18. Bij het jarenlang belemmeren van de rechtsgang en het verhullen van de ernstigste misdrijven op grote schaal is sprake van zware verstoring van de rechtsorde. Alleen de STAAT dient te voorzien in de regelgeving omtrent de schending van wettelijke normen door de RK clerus, waarbij de sancties opzettelijk door verjaring illusoir gemaakt zijn en niet allerlei commissies, die aangesteld zijn door kerkelijke instellingen, die in feite voor het misbruik verantwoordelijk zijn. De STAAT maakt zich ernstig verwijtbaar schuldig aan onrechtmatig handelen door niet op te treden tegen deze schending door de RKKerk van rechten en plichten.

19. De door allerlei commissies voorgestelde regelingen omtrent schadevergoeding missen wettelijke basis, daar er bijvoorbeeld maxima worden gesteld. Voorts ontbreekt de mogelijkheid van beroep tegen het schadevoorstel van de Commissie.

De objectiviteit van de commissieleden en/of deskundigen wordt door de slachtoffers gemotiveerd in twijfel getrokken. Het is in het verleden diverse keren voorgekomen dat de Commissie een aanklacht gegrond oordeelde en dat de Bisschop deze alsnog ongegrond verklaarde.

De ernst van de misdrijven is zodanig dat de slachtoffers niet overgeleverd behoren te worden aan de willekeur van de RK leiders of van hun deskundigen, die reeds jarenlang voor de RK Kerk optreden. Plegers van onrecht en de daarvoor verantwoordelijken moeten niet zelf naar willekeur kunnen beslissen over de kwalificatie van feiten en daarop gebaseerde claims van gelaedeerden.

20. Het gelijkheidsbeginsel van art. 26 IVBPR wordt geschonden, indien aan de RK Kerk het recht van eigenrichting wordt gelaten. De Staat dient er middels een daarvoor op te stellen wettelijke regeling voor te zorgen, dat de slachtoffers alsnog toegang tot de rechter krijgen. Tevens moet voor openbaarmaking van archieven gezorgd worden.

Ook omdat eisers net als de meeste slachtoffers inmiddels op leeftijd zijn en al heel lang op gerechtigheid wachten hebben zij recht en belang om in deze spoedeisende aangelegenheid in kort geding een voorziening bij voorraad te vorderen.

Standpunt Staat.

21. Uit de beantwoording van Kamervragen blijkt dat de regering genoegen neemt met de eigenrichting door de RK Kerk. Voorts dat alles met de bestaande regelingen en voorzieningen opgelost moet worden. Minister Hirsch Ballin heeft de opheffing van de verjaring voorgesteld voor nieuwe misdrijven, zodat dit geen soelaas in deze biedt.

22. Bewijs van de feiten is gelegen in de verklaringen van vele slachtoffers in de media en met name het onderzoek van Joep Dohmen, waardoor de extreme omvang van de misdrijven duidelijk is geworden. De psychotherapeut van Gus bevestigt de ernst van de gevolgen van jarenlang seksueel misbruik.

Eisers bieden aan hun stellingen met getuigen en alle middelen rechtens te bewijzen, met name waar het gaat om de omvang van het seksueel misbruik en de mishandeling en de daarmee samenhangende massale overtreding van wetten zowel door de plegers als door de voor hun verantwoordelijke leidinggevenden. Voor zover de rechtbank zou oordelen dat op eisers enige bewijslast rust, bieden eisers aan hun stellingen door het doen horen van getuigen te bewijzen.

EIS, MITSDIEN het de Edelachtbare Heer, Vrouwe Voorzieningenrechter behage de Staat bij vonnis zoveel mogelijk uitvoerbaar bij voorraad te veroordelen

1.

om uiterlijk 10 dagen na betekening van het vonnis op zowel civiel- als strafrechtelijk gebied ten aanzien van seksueel misbruik en mishandeling door geestelijken van minderjarigen een wetsontwerp in behandeling te nemen, waarbij de verjaring van seksueel misbruik en mishandeling van kinderen door geestelijken wordt opgeheven, subsidiair om dit wetsontwerp aan te kondigen, althans meer subsidiair te veroordelen tot indiening van een wetsontwerp ter verbetering van de positie van slachtoffers van seksueel misbruik en/of mishandeling door geestelijken binnen een in goede justitie te stellen termijn;

2.

tot betaling van een dwangsom van € 1000,-, althans een door de voorzieningenrechter te bepalen dwangsom, voor elke dag of deel daarvan dat de Staat niet voldoet aan het gevorderde onder 1

3.

in de kosten van dit geding.